می دانم هر از گاهی دلت تنگ می شود ....

فقط کافیست خوب گوش بسپاری و بشنوی ندایی که تو را فرا می خواند به زیستن ....

می دانم هر از گاهی دلت تنگ می شود ....

همان دلهای بزرگی که جان من در آن است ....

آنقدر تنگ می شود که حتی یادت می روم من آنجایم ....

دلتنگی هایت را از خودت بپرس و نگران هیچ چیز مباش ....

هنوز من هستم ....

هنوز خدایت همان خداست .....

هنوز روحت از جنس من است ....

اما ....

من نمیخواهم تو همان باشی ....

تو باید در هر زمان بهترین باشی ....

و تو مرا داری برای همیشه ......

چون هر وقت گریه میکنی ....

دستان مهربانم چشمهایت را می نوازد .....

چون هرگاه تنها شدی تازه مرا یافته ای ....

دلم نمی خواهد غمت را ببینم ....

می خواهم شاد باشی ....

این را من می خواهم .....

تو هم می توانی بخواهی ....

خشنودی مرا ....

فقط کافیست خوب گوش بسپاری و بشنوی ندایی که تو را فرا می خواند به زیستن ....

دوستت دارم

نوشتـن را فرامــــــ ــــوش کـرده ام

دستـم دِل به دِل نوشتـن نمی دهــــــــــــــــــــــــــــــد

کلمــات با مــن غریبگــــــــــــی می کننـد

خَفَقــانِ دلتنگــ ـــی

فضـای اتــاق را آلــــــــــوده کـرده اسـت

فـاصلــ ـــ ـــــ ـــــه

راه نفــــس هایم را مســــدود کـرده اسـت

تنهـــ ــایـی

تیــر را یک راسـت به قلبــــــــــــم نشانـه می گیـرد

و تیـر با شــــــدت تمـام به قلبــم برخـــــــــــــــــــــورد می کنـد

و قلبـم تا ابـــــد در کُمـایِ

جُــــــدایـی

محکــوم به زندگــــــــــی کـردن باقــی می مانــد

و مـــ ـــن

زیــر بـــــاران ایـن تنهــــایـی

زیــر هـِق هـِق چشمــانـی که دلتنـــــ ــــگ اند

شانـه به شانـه ی خـــــدایـی که

با مـــن و دنیــــایم قهــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــــر است

بــــی بهـــانه

بـــی تـــو

بـــی غـــــــرور

بـــی عطــر خــوش روزهـــــــایی که گذشـــت

تنهــا با کولـــه بـاری ازخاطــــــــــــرات تلــخ و شیـریـــن گذشتــه

مــرور می کنـم دوستـــــی ها را

قـــدم می زنـم عاشقــــــ ــــــی ها را

می بـــــــویم عطـرِ تــــَن تـو را

می بوســــــــــــــــــــــــــــــــم لــب های آتشیــن تــو را

در آغـــوش می کِشـم لحظــه های دیــــــدار را

و به ســـــوگ می نشینـم

از امــروز

تمـام روزهـا و شب هـای بــــــــــــــدونِ تــو را

بـــی تـو مــــن تنهـــایَم

و دِلـــم به حــال خــودم می ســــوزد

که بـرای شــــ ــادی بهانــه ای باز نمی یابَــد

بـــی تــو از بـود و نبـود خستـــــــــــــــــــه ام

از تکــرار کلافـــه ام

از تَـــداوم دَمــــادَم نَفــس

که هـر دَمَــش بــی حوصلگــــــــــی و بــی خبــری ست خستـــه ام

بـــی تــو مــــانده ام

چگونــه اشــــک هـایم را از مــــــادرم پنهــان کُنـم

که با نگاهــی به عُمــــــق تنهـــایی ام

پِـــــِـــــــــی می بَـرد ؟!

بـــی تــو مــــانده ام

چگونــه فرامـــــ ــــوش کنـم آن صَــدُم های ثانیـــه ای را

که در هــوایِ عطـر آغــــوش ت

زندگـــــــــــــــی کـردم ؟!

نمی دانــم چــرا؟!

گـل های سُــــرخ عشـــق را پَـر پَـر کـردی

و مـرا در دشـت شقـــایق های داغ دار تنهــا گذاشتــــــــــــی

نمی دانــم به تـــاوانِ کُدامیــن گنـــاه ؟!

مـرا محکـــوم به دلتنگـــ ــی کـردی و رفتــــــی

گنـاه مــــن تنهـا

چیـدن همـان سیـب ممنوعــه

از بهشـت لــب های تـــو بود

به راستـی چگونـه فرامـــوش کنـم

روزهــایی که با مـــــوسیقی صـــدای تـو آغـــاز میشـد

و با لحظـه لحظـه نجـــواهای عاشقانـــه ات در گوشــم

می گذشـت و رنـگ آرامـــــش می گرفـت

و با بوســـه ها و عشـــــق بـازی های ت

به شـب می رسیـد و پــایـان می یـافــــت ؟!

نمی دانــم دِل ها

اگر می دانستنــد سَرانجامِشــــان جــــــدایـی ست

بـاز ایـن گونـه عـــــــاشق می شدنـد یا نـه؟!

امـا می دانـــــم

دِل مــن

تا نهـــــایت پَـر پــــــــــــَروازِ تمـام مـرغ عشــق ها

همیـن گونـه

پـــاک و ســـاده و بــــی ریـا

عـــــاشق مـرغ عشــق میشـد و می مـاند

و زیـن پَـس

آشیــانه ی دِل

جز او جــایی بـرای هیـــچ مــرغ عشقـــــــــــــــی نخواهـــد داشــت

بـدون تــا

و بـرای همیشــــ ــــه

اینجـا...

حَوالــی ِ بُغــــــــــض های نشکستــه

دیـوار به دیـوار ِ چَشمــــــــانـی مُنتظــــــــر

چیــزی شبیــه ِ بـــاران

خیـــس کـرده سنـگ فــــــــرش های ِ سَجــاده ی دِلـــــــم را

اینجــا...

کنــار ِ دلتنگـــــی های ِ همیشگــی

چیــزی شبیـــه ِ مُــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــروارید

دانـه دانـه تسبیــــــح می گویـَد گونــه های بــــــــــــــــــی قـرارم را

خدایــا....

اینجــا دختـر جـــــــــــــاده ی ِ احســـاس

دل ش سخــت مُعجِــــزه می خواهـد

و تــ ــو انگـار مُعجِــــــــــزه هایت را گذاشتــه ای بـرای روزی که

دِل مــ ــن با هیــــــــــــــچ معجِــزه ای زنــده نَشَـــوَد

گفتــم خدایــا خستـــــه ام

گفتــی "لا تقنطــوا مـن رحمـة الله"

از رحمـت خــدا ناامیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــد نَشَـویــد

گفتــم انگـار مـرا فرامـــــوش كــرده ای

گفتــی "فاذ كرونـی اذكركـم"

مـرا یـــــــــاد كنیـد تا شمــا را یــــــــــــــــــــــــــاد كنــم

گفتــم تا كــی بایـد صبـــــــر كرد ؟!

گفتــی "وما یدریـك لعـل الســاعة تكــون قریبــآ"

تـــو چـه می دانـــی شایـد موعـــــــــــــــــــدش نزدیـــك باشــد

گفتــم تـ ــو خــدایـی وصبــور! مـ ـن بنــده ات هستــم و ظـرف صبـــــــــرم كوچــك اسـت

گفتــی "عسـی ان تحبــوا شیئـآ وهـو شرّ لكــم"

شایــد چیـزی كه تـ ــو دوســت داری به صلاحــــــــــــت نباشــد

گفتــم دلــــم گرفتـــ ـــه

گفتــی "بفضـل الله و برحمتـه فبذلـك فلیفرحــوا"

مـردم به چه دل خـــوش كـرده انـد؟ بایــد به فضـــل ورحمـــت خـــدا شـاد باشنــد

گفتــم چقـــدر احســاس تنهــــایـی می كنـم

گفتــی "فانی قریـــــــب"

مــ ــن كه نزدیکــــــــم

گفتــم تـ ـو همیشـه نزدیكــی

مــ ــن دورم, كـــاش می شد به تــــو نزدیـــك شــَوَم

گفتــی "واذكر ربك فی نفسك تضرعــــــآ وخیفة و دون الجهـر من القول بالغدو و الاصال"

هر صبـح وعصر پروردگــارت را پیش خودت با تضرع و خوف و با صدای آهسته یـاد كن

گفتــم غیــــر از تــ ــــو كسـی را نــدارم

گفتـــی "نحـن اقــرب الیه مـن حبـــل الوریــــد"

از رَگــــــــــــ گــردن به انســان نزدیــك تـرم

خــدای مــــ ـــن....

آرامـــش ِ قلـب خستـــه ام...

می دانَــم نزدیکــــی ,می دانــم فراموشـــــــــــــــــم نکــرده ای

می دانــم آنچـه به صلاح اسـت را تــــــو خـود بهتــر می دانــی

اما مــــــ ـــــــن هـم...

سحـــرگاهـان و شبانــــگاهـان شُکـــــــرت کـردم ,ستایشـــت کـردم

تنهـــــایـی ها را زندگــــی کـردم

دلتنگــــــــــــــــ ــــــــــــــی ها را قــدم زدم

ناامیــــــــــــــدی ها را دور کـردم

صبـــــــــــــوری ها را به پـایــان رسانـدم

فاصلــ ــ ــه ها , دور بــــودن ها ,نبـــــــــودن ها

رفتـــن ها, مُصیبـــــت ها, غـــم ها ,از دســــــــــــ ـــــــــــت دادن ها را

لمـــ ــــس کـردم

امـا دیگــر بــــــــس اسـت

دیگـر تـوان ادامــــــــــه ی راه را

در ایـن جـــــاده با تنهــایـی و احســــــــــــــاس دلتنگـــی نــدارم

خدایــا...

دِل مــ ــن سخــت مُعجــــــزه می خواهــد

مُعجـــــزه ای نـه از جِنـــس عصـــای مــــــوسی

نـه از تبـــار ِ یَــــــد بِیضـــای ِ عیســـــی

و نه گلستــــان آتـش ِ ابراهیــــــم را

دل مـــ ــن...

معجـــزه ای می خواهــد از جنــس ِعشـــــق

که بیـــــایَـد و در آغــــــــــــــــــــوش کِشــَد اُِلتـِهـــــاب ایـن زَنانگــــــی های نـا آرامم را